Beste (oud-)Airbornevrienden,

Na een lange onderbreking hebben we weer contact. Door de verschillende situaties, vooral door de Corona-pandemie, werd het steeds uitgesteld.
In 2019, vijf en zeventig jaar na onze bevrijding, hebben we aan de gemeentes Eindhoven, Best, Son, Sint Oedenrode, Eerde – Veghel en Heeswijk Dinther laten weten dat dit jaar de laatste keer was dat we bloemen legden bij hun Airborne-monumenten. We deden dat steeds samen met hen en een afvaardiging van de Amerikaanse Ambassade. Fantastisch dat de gemeentes intussen onze gewoonte om jaarlijks attent te zijn, zo fantastisch overgenomen hebben.
We waren iedereen heel dankbaar voor de steeds terugkerende herinnering aan de bevrijders.
Achteraf kwamen we bijeen, hadden contact met elkaar en hadden een fijne maaltijd samen. Dikwijls was er nog een aantal bevrijders onze gast.
Wanneer begon de Airborne vriendschap? Toen de stad Eindhoven bevrijders vroeg om naar ons te komen om onze tienjarige bevrijding mee te vieren.
In 1954 kwamen er vijftig Amerikanen. Frans Kortie ging kijken naar mogelijkheden om deze gasten particulier onder te brengen. Daar werden de eerste vriendschappen gesloten. Ze hadden het fijn gehad en nodigden hun gastgezinnen uit om naar Amerika te komen. Dat zouden ze graag doen, maar dat was toch wel een heel moeilijke onderneming. En in 1959 nodigden we weer onze bevrijders uit. Ze kwamen opnieuw, kregen weer gastgezinnen toegewezen. Steeds meer werd door de veteranen van de 101st Airborne Division gesproken over de gastvrijheid en dat maakte dat in 1964 zelfs 120 gasten kwamen. Eerst 50, toen 90 en nu 120! En weer werden de gastgezinnen uitgenodigd …..”en als jullie voor 1969 niet op onze uitnodiging voor een tegen bezoek in kunnen gaan dan zullen we echt niet samen met jullie “the silver anniversary” vieren”, zo lieten de Amerikanen ons weten.
Dat was het moment waarop de Vereniging van Airbornevrienden officieel startte. Immers om te reizen naar Amerika moesten we een vereniging hebben. 1966. Hosts van voorheen en eventuele hosts voor 1969 maken de eerste DAC trip in 1967. Wat een feest voor de deelnemers. DAC: Dutch Are Coming.
Elke vijf jaar gingen we naar Amerika en kwamen de gasten naar ons.
In 1994, golden anniversary, reden we met zeven bussen rond in de Corridor. Wat werden er veel vriendschappen gesloten. Maar dat is 28 jaar geleden! Brieven over en weer, en steeds meer leden die op eigen gelegenheid naar de USA gingen.
We hadden nog wel de bijeenkomsten Remember September. In 2004 was hun laatste georganiseerde Holland-trip. We zagen nog wel haast elk jaar een enkele bevrijder aan ons diner, maar dat stopte in 2016 met het overlijden van Ray Nagell. (94 jaar). Jan en Jenny van Hout boden veel jaren gastvrijheid.
Mission completed!

Airborne vriendschap aan deze kant van de oceaan
De reizen naar Amerika was een belangrijk bindmiddel voor de leden onderling. Maar niet iedereen kon daar aan deelnemen. Drie weken vrij nemen was voor sommigen te veel: wel een 3,4 of 5 dagen tour: dat zou kunnen. Er komen dan de Reizen in en om Nederland. Twaalf op rij. We reisden per bus naar steden in Nederland en later ook naar Berlijn, Londen, Praag en Normandië. Altijd nog bestemmingen die verband hielden met de Tweede Wereldoorlog.
Het vroeg veel organisatie om uiteindelijk de bus “vol te krijgen” en we voelden dat we niet echt bezig waren met onze bevrijders. Er kwam bij dat ik intussen met Ria in Nerja aan de Middellandse Zee overwinterde. Nog twee jaar kwam een grote groep ons daar bezoeken. We logeerden allemaal bij elkaar in hetzelfde appartementen gebouw aan het strand. Joop van Ginderen regelde het vervoer vanuit Welschap…..we hadden mooie dagen, maar het aantal mee gebrachte rollators wees er toch wel op dat het einde in zicht was.
In onze bijeenkomst van 19 juli 2017 hebben we onze vereniging tegen het licht gehouden. Reizen naar Amerika of busreizen in Europa zijn verleden tijd. Een bus laten rijden voor Memorial Day naar Margraten: te weinig deelnemers. Wel was veel vriendschap onderling gegroeid en waren er veel leden die graag elkaar ontmoeten onder een gezellig diner. Dat zou natuurlijk kunnen. We hadden elkaar veel te vertellen, we hadden in de loop der jaren veel reiservaringen. Je zag de groepsvorming als je de dinertafels bekeek.

Onze secretaris Pierre Cuijpers zorgde ervoor dat U de WanOwan thuis gestuurd kreeg. Maar ook de WanOwan kwam niet meer met de regelmaat zoals we dat gewend waren. Pierre kreeg geen copy meer toegestuurd van de leden. Er was niets bijzonders te melden buiten zo af en toe overlijdensberichten die hij dan doorstuurde... Per post verzenden hadden we al verruild voor e-mail. We incasseerden geen contributie meer omdat we geen fondsen hoefden te hebben voor ontvangsten van veteranen. We overlegden dat in de vergadering van 2017. Zo kwam het dat we ook niet meer duidelijk hadden, wie er nou nog lid was. We hadden geen beeld meer van de ledenlijst. Daarom vroeg ik aan iedereen of ze aan de secretaris wilden laten weten als ze nog geïnformeerd wilden worden. Hen die niet reageerden, bedankten we alvast voor de vriendschap die ze aan onze bevrijders toonden. Dat was ons schrijven van 12 juli 2021. We werden door de Corona genoodzaakt om de bijeenkomsten te cancelen.
Slechts weinig mensen hadden geantwoord verder informatie van de vereniging te willen ontvangen. Velen waren te oud en niet langer geïnteresseerd. Hadden een mooie tijd gehad….maar ook velen waren overleden.
Die lijst was het laatste dat we van onze secretaris ontvingen. Na een korte ziekenhuisopname kregen we bericht van zijn dochter dat haar vader overleden was. Ik sprak hem nog telefonisch, hij dacht over een of twee dagen terug naar huis te gaan. Maar plotseling was er geen hoop meer.
U ontving zijn overlijdensaankondiging en een In Memoriam via de mail.

De WanOwan staat ook op onze website. Jaren aan een stuk heeft Tom Timmermans ervoor gezorgd dat die toegevoegd werd op onze website. Bent U er af en toe ook eens naar gaan kijken wat daar allemaal op staat. Tom bedankt. Overigens: Tom Timmermans is als een van de jongsten van de club wel heel erg “vergroeid” met de 101. Dat parachute springen, kan ik ook zei hij. Hij deed dat inmiddels 14 keer!!!!
En nu 2023. In november 2022 hebben we per computer gestemd.
Dat was nodig om de inschrijving bij de Kamer van Koophandel (KvK) en de bankrekening op te kunnen heffen.
Op vrijdag 11 november 2022 sloot de stemming en de uitslag hield in dat van de leden die een stem hebben uitgebracht er meer dan 80% voor opheffen hebben gestemd.
Per 31 december 2022 is onze vereniging dan ook uitgeschreven uit het Handelsregister van de KvK.

Ik hoop zo veel mogelijk mensen te mogen ontmoeten bij de bijeenkomst die we nog willen organiseren voor onze oud-leden. Houdt uw e-mail in de gaten hierover.

Met Airborne groeten,

Namens het bestuur,

Thieu van Luyt